ΚΤΗΜΑ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ…SOS

Το ιστορικό

Η εγκαταλελειμμένη σήμερα Βίλα θεμελιώθηκε το 1921 ως εργοστάσιο υφαντουργίας. Οι ιδιοκτήτες της περιοχής οκτώ στρεμμάτων, Κωνσταντίνος και Αθηνόδωρος Δρακόπουλος άφησαν με τη διαθήκη τους όλη την περιουσία τους, στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό…

Τι έγινε εκεί όμως….

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ενα ξεχωριστό τοπόσημο στην ιστορία των Πατησίων κινδυνεύει να μετατραπεί σε τσιμεντούπολη.

Ζωσμένος με τα πριόνια του και τις μπουλντόζες του, ο δήμαρχος Αθηναίων έχει βάλει σκοπό να μην αφήσει πάρκο για πάρκο στην πολύπαθη Αθήνα. Ξεκίνησε με το πάρκο της Ναυαρίνου στα Εξάρχεια, πέρασε από αυτό της Κύπρου και Πατησίων και τώρα επιτίθεται σ’ εκείνο του κτήματος Δρακόπουλου στα πυκνοδομημένα Πατήσια.

Στα δύο πρώτα συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των κατοίκων, οι οποίοι μόνοι τους, χωρίς καμία κομματική υποστήριξη, φύτεψαν δέντρα και τα περιφρουρούν με βάρδιες, αναδεικνύοντας κατά κάποιον τρόπο τη δύναμη της γειτονιάς. Ας ευχηθούμε ότι θα συμβεί το ίδιο και τούτη τη φορά. Αλλά ήδη διαβάζουμε ότι οι μπουλντόζες εισέβαλαν στο κτήμα και ισοπέδωσαν τρία από τα οκτώ συνολικά στρέμματα. Σ’ αυτό το αρχιτεκτονικό και πολιτιστικό μνημείο της Αθήνας (υπάρχουν πανέμορφα διατηρητέα κτίρια εντός του και πολλά πανύψηλα δέντρα) ο κ. Κακλαμάνης αποφάσισε να κάνει το χατίρι του Ερυθρού Σταυρού, στο οποίο ανήκει το κτήμα, να χτιστεί πολυώροφο κτίριο με τις συμπαρομαρτούσες εμπορικές δραστηριότητες.

Και τι λέει ο προσφυώς αποκληθείς Ομέρ Πριόνης; Ο Δήμος Αθηναίων, λέει ο επιφανής πολιτικός, θα στεγάσει σ’ έναν από τους ορόφους του κτιρίου θέατρο κι έτσι ο δήμος θα αποκτήσει δημοτικό θέατρο «χωρίς οικονομική επιβάρυνση»! Θηριώδης αιτιολογία, αντάξια ενός υψηλού πολιτικού μεγέθους με ανθρώπινη υπόσταση… Είναι βέβαιο ότι αγνοεί πού είναι το κτήμα Δρακόπουλου, διαφορετικά θα αποφάσιζε με σύνεση. Δεν έχει σημασία ότι ο χώρος αυτός είναι πρώην χαρακτηρισμένος χώρος πρασίνου. Πρώην, διότι το 2003 αποχαρακτηρίστηκε μετά από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου και ακολουθήσασα υπουργική απόφαση• και μετατράπηκε σε οικοδομήσιμο.

Τι θα στεγάσει εκεί ο Ερυθρός Σταυρός; Είναι ένα ερώτημα, τη στιγμή που ο δήμος διεκδικεί δημοτικό θέατρο. Δεν καταλαβαίνουν ότι οι άνθρωποι χρειάζονται έναν χώρο να τους εμπνέει και να τους προσφέρει οξυγόνο και ανάπαυλα; Αλλά αυτό σημαίνει ανάπτυξη, στην οποία ομνύουν οι πλείστοι: βιασμός της ομορφιάς και του περιβάλλοντος, της περιβαλλοντικής ομορφιάς, του όμορφου περιβάλλοντος. Μόνον οι πολίτες μπορούν να αντιδράσουν σε τέτοιου είδους αυθαιρεσίες. Και είναι μια ευκαιρία να αποδείξουν ότι δεν απεχθάνονται την πολιτική, ότι έχουν το σθένος να αποφασίσουν οι ίδιοι για τη γειτονιά τους, για την τύχη τους. ΄

πεταμένα έγραφα του ερυθρού σταυρού

Να επιστρέψει επιτέλους το νόημα της πολιτικής στην καθημερινότητα του πολίτη, να μη νιώθει ανασφαλής, αποξενωμένος, εξαπατημένος, ασήμαντος, αναξιοπρεπής. Η αντίδραση δεν είναι αντίθετη στον νόμο, είναι αντίσταση στην αυθαιρεσία του νόμου, ξεσηκωμός εναντίον της παγιωμένης αντίληψης ότι άλλοι αποφασίζουν για μας, χωρίς καν να μας ρωτήσουν. Η επιθετικότητα του Κακλαμάνη κάνει ένα καλό. Ταρακουνάει τις κοιμισμένες συνειδήσεις, τις ξυπνάει, τις ενεργοποιεί. Επαναφέρει, άθελά του, ο κύριος δήμαρχος την πολιτική σκέψη και δράση στο προσκήνιο, μας θυμίζει ότι τα κόμματα δεν είναι το παν, αλλά ο δήμος• όχι ο δικός του δήμος, βεβαίως…

ότι απέμεινε από τα κτίρια…οι κάτοικοι φύτεψαν τις »ελπίδες τους» ευελπιστώντας σε ένα μέλλον καλύτερο γι αυτούς και τα παιδία τους….

ο τοίχος έπεσε….ήρθε η ώρα για δράση….

οποίος θέλει να βοηθήσει και μένει εκεί κοντά ας έρθει σε επικοινωνία με τους κατοικους της περιοχης.

ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

ΤΑ ΕΛΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΗ : ΧΡΟΝΟΣ-CLOUDZERO
Τα βίντεο και οι φωτογραφίες που ακολουθούν τραβήχτηκαν στις 28-10-09 σε μια έκταση που περιλαμβάνει το ξενοδοχείο Ξενία(πρώην) τον χώρο αναψυχής και το καταφύγιο μπαφι.

Έχουν συνδεθεί, ίσως όσο τίποτε άλλο στη φύση, με το χαρούμενο πνεύμα των Χριστουγέννων. Όμως οι απολογισμοί του WWF Ελλάς για την κατάσταση των ελαφοειδών στην Ελλάδα προκαλούν και στο τέλος αυτής της χρονιάς, ανάμεικτα συναισθήματα. Και αυτό γιατί τα πολύ διαδεδομένα στο παρελθόν ζώα εμφανίζονται με απογοητευτικά συρρικνωμένους πληθυσμούς στη χώρα μας.

Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν περίπου 45 διαφορετικά είδη ελαφοειδών. Τρία από αυτά ζουν ελεύθερα στην ελληνική φύση: το Κόκκινο Ελάφι, το Ζαρκάδι και το Πλατώνι («ελαφάκι της Ρόδου»).

Το Κόκκινο Ελάφι, είναι το μεγαλύτερο από αυτά αλλά και το μεγαλύτερο φυτοφάγο ζώο της Ελλάδας. Κάποτε ζούσε σε όλη σχεδόν την ηπειρωτική χώρα αποτελώντας ένα αναπόσπαστο στοιχείο του ελληνικού περιβάλλοντος. Ο ρόλος του μπορεί να είναι ουσιαστικής σημασίας για τη διαμόρφωση και την εξέλιξη των οικοσυστημάτων, ειδικά στις μέρες μας όπου η ελεύθερη κτηνοτροφία σταδιακά εγκαταλείπεται αφήνοντας τη βλάστηση χωρίς βοσκητές.

Όμως, αντί να βρίσκει χώρο επέκτασης, οι πληθυσμοί του μέσα σε λίγες δεκαετίες έχουν συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε το είδος να έχει βρεθεί στην κατηγορία των «Κινδυνεύοντων» ζώων της χώρας (Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας, 1992). Με άλλα λόγια η επιβίωσή του είναι αμφίβολη εάν οι επιβαρυντικοί για το είδος παράγοντες δεν πάψουν να υφίστανται.

Στα τέλη του 20ου αιώνα τα ελάφια περιορίστηκαν στην χερσόνησο της Σιθωνίας, στην ορεινή περιοχή της Ροδόπης και στην Πάρνηθα. Μικροί αριθμοί φυλάσσονταν επίσης σε λίγα εκτροφεία.

Σήμερα ο πληθυσμός της Σιθωνίας εξαφανίστηκε. Ο προστατευμένος πληθυσμός της Πάρνηθας φαίνεται πλέον ότι είναι ο πιο ακμαίος της χώρας. Αν και εδώ έχουν γίνει στο παρελθόν κάποιες εισαγωγές ελαφιών από άλλες χώρες, είναι βέβαιο ότι στο βουνό υπήρχαν ελάφια κατά τους ιστορικούς χρόνους έως και τις αρχές του 20ου αιώνα όταν άρχισαν να γίνονται οι εισαγωγές. Αυτό που δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί είναι σε ποιο βαθμό ο σημερινός πληθυσμός διατηρεί γονίδια των αυτόχθονων ζώων. Ωστόσο, όλα τα ζώα που εισήχθησαν προέρχονταν από περιοχές όπου ζει το ίδιο υποείδος ελαφιού (Cervus elaphus hippelaphus).

Λαθραίο κυνήγι είναι σχεδόν αποκλειστικά η μόνη αιτία που περιορίζει την εξάπλωση του είδους στη χώρα. Εγκαταλελειμμένα σκυλιά οδηγούνται συχνά στην απελπισμένη επιλογή θήρευσης ελαφιών.

Το WWF Ελλάς υποστηρίζει το έργο του Φορέα Διαχείρισης και του Δασαρχείου Πάρνηθας εκπονώντας ειδικό πρόγραμμα «έρευνας οικολογίας ελαφιών Πάρνηθας» που αποσκοπεί στη λεπτομερή απογραφή του πληθυσμού και των μεταβολών του στο χώρο και τον χρόνο. Ευτυχώς το μεγαλύτερο μέρος του διασώθηκε από τη μεγάλη πυρκαγιά που αποτέφρωσε τα 2/3 του ελατόδασους και του θερινού βιότοπου των ελαφιών. Τα στοιχεία δείχνουν ότι το είδος έχει ένα πληθυσμό λίγων εκατοντάδων ζώων. Στη φθινοπωρινή καταγραφή και κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου, παρατηρήθηκαν σχεδόν 200 αρσενικά ζώα στο βουνό που προστατεύονται ικανοποιητικά μέσα στον Εθνικό Δρυμό. Το WWF Ελλάς αναγνωρίζει ωστόσο ότι ο πληθυσμός είναι απομονωμένος και ευάλωτος ενώ, προς το παρόν, οι συνθήκες (και ειδικότερα η ένταση του λαθραίου κυνηγιού) σε άλλες περιοχές της χώρας δεν επιτρέπουν ένα βιώσιμο μέλλον για το πανέμορφο αυτό ζώο που θα μπορούσε να έχει μια πολύ ευρύτερη εξάπλωση.
WWF

Πηγή Θέματος ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ