ΚΤΗΜΑ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ…SOS

Το ιστορικό

Η εγκαταλελειμμένη σήμερα Βίλα θεμελιώθηκε το 1921 ως εργοστάσιο υφαντουργίας. Οι ιδιοκτήτες της περιοχής οκτώ στρεμμάτων, Κωνσταντίνος και Αθηνόδωρος Δρακόπουλος άφησαν με τη διαθήκη τους όλη την περιουσία τους, στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό…

Τι έγινε εκεί όμως….

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ενα ξεχωριστό τοπόσημο στην ιστορία των Πατησίων κινδυνεύει να μετατραπεί σε τσιμεντούπολη.

Ζωσμένος με τα πριόνια του και τις μπουλντόζες του, ο δήμαρχος Αθηναίων έχει βάλει σκοπό να μην αφήσει πάρκο για πάρκο στην πολύπαθη Αθήνα. Ξεκίνησε με το πάρκο της Ναυαρίνου στα Εξάρχεια, πέρασε από αυτό της Κύπρου και Πατησίων και τώρα επιτίθεται σ’ εκείνο του κτήματος Δρακόπουλου στα πυκνοδομημένα Πατήσια.

Στα δύο πρώτα συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των κατοίκων, οι οποίοι μόνοι τους, χωρίς καμία κομματική υποστήριξη, φύτεψαν δέντρα και τα περιφρουρούν με βάρδιες, αναδεικνύοντας κατά κάποιον τρόπο τη δύναμη της γειτονιάς. Ας ευχηθούμε ότι θα συμβεί το ίδιο και τούτη τη φορά. Αλλά ήδη διαβάζουμε ότι οι μπουλντόζες εισέβαλαν στο κτήμα και ισοπέδωσαν τρία από τα οκτώ συνολικά στρέμματα. Σ’ αυτό το αρχιτεκτονικό και πολιτιστικό μνημείο της Αθήνας (υπάρχουν πανέμορφα διατηρητέα κτίρια εντός του και πολλά πανύψηλα δέντρα) ο κ. Κακλαμάνης αποφάσισε να κάνει το χατίρι του Ερυθρού Σταυρού, στο οποίο ανήκει το κτήμα, να χτιστεί πολυώροφο κτίριο με τις συμπαρομαρτούσες εμπορικές δραστηριότητες.

Και τι λέει ο προσφυώς αποκληθείς Ομέρ Πριόνης; Ο Δήμος Αθηναίων, λέει ο επιφανής πολιτικός, θα στεγάσει σ’ έναν από τους ορόφους του κτιρίου θέατρο κι έτσι ο δήμος θα αποκτήσει δημοτικό θέατρο «χωρίς οικονομική επιβάρυνση»! Θηριώδης αιτιολογία, αντάξια ενός υψηλού πολιτικού μεγέθους με ανθρώπινη υπόσταση… Είναι βέβαιο ότι αγνοεί πού είναι το κτήμα Δρακόπουλου, διαφορετικά θα αποφάσιζε με σύνεση. Δεν έχει σημασία ότι ο χώρος αυτός είναι πρώην χαρακτηρισμένος χώρος πρασίνου. Πρώην, διότι το 2003 αποχαρακτηρίστηκε μετά από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου και ακολουθήσασα υπουργική απόφαση• και μετατράπηκε σε οικοδομήσιμο.

Τι θα στεγάσει εκεί ο Ερυθρός Σταυρός; Είναι ένα ερώτημα, τη στιγμή που ο δήμος διεκδικεί δημοτικό θέατρο. Δεν καταλαβαίνουν ότι οι άνθρωποι χρειάζονται έναν χώρο να τους εμπνέει και να τους προσφέρει οξυγόνο και ανάπαυλα; Αλλά αυτό σημαίνει ανάπτυξη, στην οποία ομνύουν οι πλείστοι: βιασμός της ομορφιάς και του περιβάλλοντος, της περιβαλλοντικής ομορφιάς, του όμορφου περιβάλλοντος. Μόνον οι πολίτες μπορούν να αντιδράσουν σε τέτοιου είδους αυθαιρεσίες. Και είναι μια ευκαιρία να αποδείξουν ότι δεν απεχθάνονται την πολιτική, ότι έχουν το σθένος να αποφασίσουν οι ίδιοι για τη γειτονιά τους, για την τύχη τους. ΄

πεταμένα έγραφα του ερυθρού σταυρού

Να επιστρέψει επιτέλους το νόημα της πολιτικής στην καθημερινότητα του πολίτη, να μη νιώθει ανασφαλής, αποξενωμένος, εξαπατημένος, ασήμαντος, αναξιοπρεπής. Η αντίδραση δεν είναι αντίθετη στον νόμο, είναι αντίσταση στην αυθαιρεσία του νόμου, ξεσηκωμός εναντίον της παγιωμένης αντίληψης ότι άλλοι αποφασίζουν για μας, χωρίς καν να μας ρωτήσουν. Η επιθετικότητα του Κακλαμάνη κάνει ένα καλό. Ταρακουνάει τις κοιμισμένες συνειδήσεις, τις ξυπνάει, τις ενεργοποιεί. Επαναφέρει, άθελά του, ο κύριος δήμαρχος την πολιτική σκέψη και δράση στο προσκήνιο, μας θυμίζει ότι τα κόμματα δεν είναι το παν, αλλά ο δήμος• όχι ο δικός του δήμος, βεβαίως…

ότι απέμεινε από τα κτίρια…οι κάτοικοι φύτεψαν τις »ελπίδες τους» ευελπιστώντας σε ένα μέλλον καλύτερο γι αυτούς και τα παιδία τους….

ο τοίχος έπεσε….ήρθε η ώρα για δράση….

οποίος θέλει να βοηθήσει και μένει εκεί κοντά ας έρθει σε επικοινωνία με τους κατοικους της περιοχης.

ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ